Ramipril a interakcje z jedzeniem
W charakterystyce produktu leczniczego z ramiprilem (Ramipril Pfizer) nie widnieją informacje, które wskazywałyby na ryzyko występowania interakcji tego leku z produktami spożywczymi. Oznacza to, że osoby leczone za pomocą ramiprilu nie są narażone na niebezpieczne interakcje ze strony diety i spożywanego pokarmu.
Dawkowanie ramiprilu – na co należy zwrócić uwagę?
Leki z ramiprilem należy stosować raz dziennie o stałej porze. Wielkość dawki preparatu jest dostosowywana indywidualnie do potrzeb chorego m.in. rodzaju choroby i stopnia jej zaawansowania, wieku pacjenta czy innych stosowanych leków. W przeważającej liczbie przypadków leczenie ramiprilem rozpoczyna się od małych dawek (np. 1,25 lub 2,5 mg), które sukcesywnie się zwiększa.
Warto nadmienić, że jedzenie nie wpływa na poziom biodostępności ramiprilu. W związku z tym lek można stosować jednakowo przed, w trakcie, bądź po spożytym posiłku. Tabletki zaleca się połykać i popijać wodą – ich żucie, gryzienie lub kruszenie jest przeciwwskazane.
Inne interakcje ramiprilu
W trakcie leczenia ramiprilem przeciwwskazane są zabiegi, które powodują kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym np. dializa bądź hemofiltracja z wykorzystaniem błony poliakrylonitrylowej. Wówczas istnieje szansa ciężkiej reakcji rzekomoanafilaktycznych.
Ramipril wchodzi w interakcje z szeregiem innych środków farmakologicznych, co może doprowadzić do występowania licznych niedogodności bądź skutkować poważnym zagrożeniem dla zdrowia:
- objawy hipoglikemii – leki przeciwcukrzycowe i insulina,
- reakcje hematologiczne np. kortykosteroidy, leki immunosupresyjne,
- hiperkalemia (wzrost stężenia potasu we krwi) np. diuretyki oszczędzające potas, sole potasu, heparyna,
- wzmożenie szans na niedociśnienie np. TLPD, środki znieczulające, baklofen, inne leki hipotensyjne.
Ponadto należy pamiętać, że interakcje mogą skutkować nasileniem lub osłabieniem działania ramiprilu. Intensyfikacja jego działania następuje poprzez połączenie z aspiryną, NLPZ lub solami litu, natomiast osłabienie właściwości hipotensyjnych jest rezultatem równoczesnego stosowania m.in. kortykosteroidów, leków immunosupresyjnych czy prokainamid.
